بسم الله الرحمن الرحیم، شاکر علیم، صبور حکیم
سلام!
تنتون سالم و حاتون خوش!
امروز هم کم و بیش بحث دیروز را ادامه می‌دهیم.
مرگ
خب… مرگ که نه، کمی بعد مرگ
یعنی قیامت و حسابرسی
نکته‌ی اولی که باید با تمام وجود باور کنیم،
این است که اصل کار آنجاست.
یعنی این 70 یا 80 یا خوش‌بینانه، 90 سال زندگی دنیا همه‌اش برای این است که آن دنیا ،
جواب خوبی برای کرده ها و نکرده های خویش داشته باشیم.
ممکن نیست که آدمی اعمال خود را بررسی کند و اشتباهی حس نکند.
(مگر این که درست و غلط را نداند!)
همه‌ی ما، وقتی بعضی موقعیت های زندگی خود را یادآوری می‌کنیم، به خوبی می‌دانیم که در بعضی موارد ،
می‌توانستیم کار های بهتری هم انجام دهیم.
ولی آیا اکنون از انجام ندادن آن کار ها حسرت می‌خوریم؟
احتمالا شنیده‌اید که به روز قیامت، یوم الحسره (روز حسرت) هم می‌گویند.
و شاید در این رابطه سخنان بسیار شنیده باشید
و حتی شاید احساس کنید که در همین دنیا هم دارید حسرت می‌خورید.
اما واقعا، اگر کسی در این دنیا حسرت بخورد، محرمات را کنار می‌گذارد و واجبات جای آنها می‌گذارد.
ولی باید بدانید تنها 14 وجود، وجود داردند که یوم الحسره را زیر پا می‌گذارند.
در این رابطه، خواهشمندم به سخن پیامبر اکرم توجه کنید:
حضرت محمد (صلی‌الله علیه و آله و سلم):
ما مِنْ مَخلوقٍ یَومَ القیامَةِ اِلاّ وَیندَمُ وَ لكِن لایَنفَعُهُ النَّدامَةُ!
هیچ آفریده‌ای نیست جز اینکه روز قیامت اظهار ندامت و پشیمانی خواهد کرد. جایی که دیگر پشیمانی اثر ندارد!
یعنی نه تنها انسان، و نه تنها جانداران، بلکه تمام مخلوقات در روز قیامت حسرت را خواهند چشید!
در این رابطه باید پرسید که خب دیگه برای چی تو دنیا کار خوب بکنیم؟ بالاخره که باید این حسرت رو بکشیم
و صد البته که جواب واضح است!
قرآن، صد در صد درست است.
و قرآن، خبر از سه گروه در قیامت داده:
اصحاب شِمال (منظور جهت جغرافیایی شُمال نیست)
اصحاب یمین
و سابقون السابقون!
آنچه در حدیث آمده، به این منظور است که هر سه گروه حسرت را خواهند کشید.
فرق این گروه ها، در میزان حسرت و مقصد نهایی است.
مقصد نهایی گروه اول، دوزخ است
مقصد گروه دوم و سوم ، بهشت است
به شرط حیاط، به زودی به تفاوت های این سه گروه، مخصوصا گروه های دوم و سوم خواهیم پرداخت.
من به همین مقدار کفایت می‌کنم.
امیدوارم در روز قیامت، همتون رو کنار حوض کوثر ببینم.
والسلام علی من اتبع الهدی
منابع:
ئالی‌الأخبار، جلد 5، صفحه‌ی 91
